de zeehonden op de aardappelenbult

23-09-2007

Eindelijk, eindelijk zijn de weergoden ons goed gezind en bezorgen ons nog een zeer fraaie nazomerdag. De voorspellingen liegen er niet om : 20 – 25 graden celcius en windkracht 3 tot 4 ZW. De gemiddelde surfer of zeiler wordt daar niet opgewonden van, maar voor mij, schipper van een kleine motorboot ligt dat toch even anders !

Wekenlang was het te grijs, te koud of waaide het simpelweg te hard om met mijn RIB motorboot op zee te gaan, maar nu belooft het dus een ideale dag te worden.
Al een tijdje loop ik met het plan rond, om zodra zich de gelegenheid voordoet naar de Aardappelenbult ,- een van de zandbanken voor de kust van Schouwen Duivenland-, te varen op zoek naar zeehonden, en vandaar uit verder de zee op, in de hoop bruinvissen en dolfijnen te spotten. En nu is het dan zo ver:route uitzetten in de GPS, de laatste controles aan de boot, benzine tanken en de picknickspulletjes mee, en dan kunnen we,- het is 9.15 uur-, vertrekken.

Na een uurtje rijden arriveren we op de trailerhelling op de Brouwersdam, met afstand de mooiste helling die ik ken: wel 10 tot 15 meter breed, en niet te stijl, waardoor het goed traileren is. Al snel zijn we onderweg naar de aardappelenbult. Het water is vrij kalm, golfhoogte 0,65 – 0,85 m. Maar aangezien de golflengte hier véél langer is dan op bijv. de Oosterschelde of Grevelingen vaart dat een stuk rustiger, zelfs tegen de wind in. Nu blijkt weer eens dat een goede GPS geen overbodige luxe is met alle ondiepten in dit gebied, maar de uitgestippelde route brengt ons feiloos waar we zijn moeten. al vanuit de verte zien we donkere vlekken op de zandplaat: de zeehonden, en rustig naderen we de bank. Zeehonden zijn van nature nieuwsgierig, en ruim voordat we aanleggen zwemmen al een tiental rond de boot. Eenmaal op de plaat lopen we wat langs de waterrand, maar we blijven toch op redelijk grote afstand van de zeehondenkolonie die op de punt van de plaat liggen, we willen ze zo weinig mogelijk verstoren. het is ook niet nodig om erheen te gaan, vlak voor onze voeten op nog geen 5 meter afstand van ons komen ze kijken, zwemmen rond om dan ineens kopje onder te gaan. Je kunt er zelfs heen waden terwijl ze rustig rondzwemmen. Ik tel al gauw een 40 zeehonden, maar het kunnen er ook wel een paar meer zijn geweest.




Na een uurtje genoten te hebben van het gezelschap van de zeehonden besluiten we verder te gaan. Het volgende punt in de route is een scheepswrak dat zichtbaar boven water moet uitsteken, maar op de plaats aangekomen zien we alleen een rij boeien. Ik heb geen ideel om welk wrak het gaat, een eerste verkenning op www. leverde niets op. komt nog wel....

Vandaar uit varen we in westelijke richting langs de aardappelenbult, we zijn dan intussen zo’n 12 kilometer op zee. Stil is het hier, en de dichtstbijzijnde boot is een wit stipje in de verte. Land zien we niet, daar is het ook te heiïg voor. Alle ruimte voor onszelf, Annie en mij. Motor uit, en driften maar. Lekker voorop, samen picknicken op de kussens van het zonnedek. Stil.... Dit is onthaasten. Al gelijk neem ik me voorom volgend jaar terug te komen, te ankeren en lekker te zwemmen. Na deze picknick varen we richting vuurtoren van Ouddorp.



We hebben nu de wind in de rug, en dat vaart heerlijk, Bij de vuurtoren gaan we nog een uurtje het strand op. En vandaaruit terug naar de trailerhelling, waar we nog even een strandtentje aandoen.
Geen dolfijnen gezien helaas. Dat bewaren we voor een volgende keer............