Dwalen door Caestert

29-12-2006 Dwalen door Caestert

Voor het eerst in jaren weer eens vrij tussen kerst en oud en nieuw. Zomaar lekker uitslapen, wat klussen, of zoals vandaag, een dagje zwerven in het duistere labyrint dat gevormd wordt door de mergelgrotten van de St. Pietersberg.

Ik heb om een uur of 3 afgesproken met Rob, en samen gaan we eerst naar het gangenstelsel Caestert, een buitengewoon sfeervol labyrint met hoge gangen en zeer gedifferentieerde landschappen. We lopen de route, in tegenstelling tot andere keren “rechtsom”, en onze eerste halte is bij de muren en de grensscheiding met het zuidelijke stelsel. Dan vervolgen we onzen tocht naar de laat middeleeuwse tekeningen van de koning en de narren en de religieuze tekeningen iets verderop. Hier nemen we uitgebreid de tijd om de tekeningen te fotograferen, waarbij Rob voor de hoogste religieuze tekeningen (zo’n 12 m hoog boven de grond !) de zoomlens van zijn nieuwe camera kan testen. Hierna steken we het gangenstelsel over in zuidelijke richting om vervolgens via het oudste deel van het stelsel weer terug te gaan naar de uitgang. Het loopt inmiddels al tegen zessen als we buiten komen, en we rijden vandaaruit naar Maastricht, waar we een hapje eten in een zowel culinair als budgetair prima restaurantje.


‘s Avonds hebben we een tocht gepland door het gangenstelsel “Zonneberg”, met Lewie en Philippe. Het is een uur of negen eer we in de Zonneberg zijn, en Lewie en Philippe zijn wat later omdat ze de hele dag aan het verbouwen zijn geweest. We nestelen ons in enkele sfeer-volle, doodlopende gangen, waar we wat eten en drinken. Vervolgens gaan Rob en ik het stelsel door, Lewie en Philippe hebben even geen puf en blijven liever even zitten. We komen bij de “varkensstal, bloemenweg, de verschillende afsluitingsmuren enz. Hier en daar komen we groepjes berglopers tegen, waar we dan even een praatje mee maken. Na een uurtje zijn we weer bij Lewie en Philippe, waar we nog gezellig mee babbelen. Als het gesprek op de verbindingen tussen het noordelijk stelsel en Zonneberg komt, en als het padvindersgat ter sprake komt (dat eigenlijk geen gat is maar een smalle gang van ca 40 (?) meter), dan vertel ik dat ik daar nog nooit geweest ben. Gezamelijk gaan we daarheen, zodat ik daar voor het eerst een kijkje kan nemen.

Het is al na twaalf uur als we de Zonneberg verlaten om nog een biertje te gaan drinken in Canne. Daarna Rob thuis afgezet en dan naar Rucphen, waar ik om een uur of 3 s’nachts aankom.